کریپتوکارنسی یا همان ارز دیجیتال به پول های هایی که گفت می شود که ماهیت فیزیکی ندارند و به صورت رمز ارزو از طریق کامپیوتر و اینترنت در دسترس قرار می گیرند. در این مقاله علاوه بر ماهیت رمز ارز ها به مقایسه ی ارز فیات و ارز دیجیتال می پردازیم.
مقایسه ارز فیات و ارز دیجیتال در چیست؟
1- ماهیت ارز دیجیتال
ارز نامتمرکزی می باشد که دولت ها بر آن کنترل خاصی ندارند و نمی توانند در بالا و پایین بردن ارزش آن تاثیرگذار باشند. رمز ارز ها توسط دستگاه های خاص کامپیوتری تولید می شوند و برای انجام تبادلات دیجیتالی در بستر شبکه ی بلاک چین مورد استفاده قرار می گیرند. هیچ راهی برای دسترسی فیزیکی به ارز های دیجیتال وجود ندارد و در واقع هیچ حالت فیزیکی نیز ندارد و فقط در بستر اینترنت قابل دسترسی می باشند. برای دسترسی به این ارز ها باید به صرافی ارز دیجیتال مراجعه کرد و از خرید ارز دیجیتال از قبیل: (بیت کوین، تتر، اتریوم، بایننس کوین و…) آن را در کیف پول های دیجیتال ذخیره کنید.
2- ماهیت ارز فیات
ارز فیات و ارز دیجیتال، ارزی است که توسط دولت ها تولید و به صورت اسکناس های مختلف در دسترس ملت قرار می گیرد. ماهیت ارز فیات متمرکز بودن آن می باشد یعنی هر کشوری از طریق دولت خود دارای ارز خاص خود می باشد و تمام مبادلات و معاملات توسط این ارز انجام می گیرد.یکی از چالش برانگیز ترین مشکلات ارز فیات جابجایی فیزیکی این پول ها می باشد که گاه نقدینگی بالا باعث بروز مشکلات زیادی خواهد شد.
مقایسه ی ارز دیجیتال و ارز فیات از نظر تبادل ارز
ارز های دیجیتال تنها یک جنبه ی دیجیتالی یا همان غیر فیزیکی را دارد. این ارز ها قطعه کد های خصوصی می باشند که رمز نگاری شده اند و اشخاص نمی توانند به صورت فیزیکی آن را لمس کنند و یا در بسیاری از خرید های روزمره ی خود آن را استفاده کنند. اما ارز فیات دارای جنبه ی فیزیکی و دیجیتالی نیز می باشد . یعنی افراد هم می توانند پول یا چک خود را به صورت فیزیکی جابجا و استفاده کنند و یا از طریق سامانه های پرداخت الکترونیک از آن ها استفاده کنند. شما اگر قصد خرید در خارج از کشور را داشته باشید قطعا” نمی توانید با ارز رایج کشور خود این کار را انجام دهید و باید ارز قانونی کشور مقابل را خریداری و پرداخت کنید. اما رمز ارزها از این نظر یک قدم پیشرو می باشد، یعنی اگر با طرف مقابل به توافق برسید که می خواهید هزینه را از طریق یک رمز ارز پرداخت کنید، دیگر نیازی به چنج پول خود ندارید و می توانید مستقیم و از طریق بلاکچین هزینه را پرداخت کنید.
مقایسه ارز دیجیتال و ارز فیات از نظر ذخیره سازی
قطعا” ذخیره سازی یک ارز به منظور نگهداری آن می باشد. برای به دست آوردن ارز فیات راه های زیادی از جمله کسب و کار های روزمره وجود دارد و می توانید این ارز ها را به صورت فیزیکی ذخیره و جاه به جا کنید و یا آن را در بانک ذخیره و از طریق کارت های اعتباری، سامانه های پرداخت الکترونیک و… به صورت دیجیتالی خرج کنید. اما برای رمز ارزها ابتدا باید آن ها از صرافی ارز دیجیتال خریداری و سپس در کیف پول های هوشمند دیجیتالی ذخیره و نگهداری کنید. اگرچه تمامی کیف پول های ارز دیجیتال ادعای امنیت بالا را دارند، اما بسیار پیش آمده این کیف پول ها هک شوند و افراد دارایی های کلانی را از دست بدهند، پس هنگام انتخاب کیف پول باید تحقیقات بسیار دقیقی داشت، این در حالی است که بانک ها به طور کامل از ارز های فیزیکی افراد نگهداری می کنند و در برابر آن ها مسئولیت های کاملی دارند.
مقایسه ارز های دیجیتال و ارز های فیزیکی از نظر عرضه
عرضه ارز یعنی مقدار ارزی که به بازار تزریق می شود و یا قابل دسترسی می باشد. یکی از تفاوت های بارز میان ارز های دیجیتال و فیات محدودیت و عدم محدودیت در عرضه ارز می باشد. عرضه ی ارز دیجیتال کاملا” نامحدود است و دولت برای عرضه ی آن رقم یا مقدار خاصی را در نظر ندارد. اما عرضه ی ارز های دیجیتال به طور معمول محدود می باشد و رقم خاصی در نظر گرفته می شود. به طور مثال کل موجود ارز بیت کوین 21 میلیون می باشد، اما برای ارز فیات ممکن نیست که میزان گردش ارز را برای همیشه و یا در یک دوره معین محدود و تعیین کرد. یا زمانی که ارز دیجیتال دچار سقوط می شود، عرضه کننده های آن می توانند با سوزاندن توکن های خود، دوباره قیمت آن را بالا ببرند که این قانون برای ارز فیات اصلا وجود ندارد.
